Skip to content

******************
แจ๊ค : “ไป ไปโรงแรมกัน”
******************
เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากเพื่อนเสรีเรียนจบแล้ว ได้ทำงานในโรงงานแห่งหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมลาดกระบังแล้ว
แต่หลานแจ๊คที่เสรีคบอยู่
น่าจะยังเรียนอยู่ปี 3 หรือ ปี 4
ไม่แน่ใจ
(หลานรหัสสายตรงของผมเอง:โลกมันกลมจริงๆยังไงไม่รู้)
รุ่นจะมีแบ่งตามลำดับรุ่นในสายรหัสเดียวกัน เป็น
-รุ่นพี่ (เช่น ถ้าผมเป็นรุ่นพี่ปี4)
-รุ่นน้อง (เป็นปี3 ) ….จะเรียกรุ่นพี่อย่างผมว่า “พี่”
-รุ่นหลาน (เป็นปี2) ….จะเรียกรุ่นพี่อย่างผมว่า “ลุง”
-รุ่นเหลน (เป็นปี1) ….จะเรียกรุ่นพี่อย่างผมว่า “ปู่”
ตอนผมเข้ามา
ผมเป็นรุ่นน้องรหัสที่เป็นผู้ชาย
รุ่นน้องผมคือเจ้ากบเป็นน้องผู้หญิงคนแรกของสายรหัส ล่าสุดที่รู้ข่าวคราวคือเป็นวิศวกรอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่ง
ในซอยลาซาล บางนา
รุ่นหลานเป็นผู้หญิงอีกคน คือ เจ้าแจ๊ค ไม่รู้ข่าวคราวว่าทำงานหรือทำธุรกิจอะไรอย่างไร
เจ้าแจ๊ค เป็นคนต้นเรื่องในวันนี้
รุ่นเหลน ไม่รู้ว่า คือใคร ขาดตอนไปเลย
ขอโทษด้วย… 🙂

เจ้าหลานแจ๊ค ครอบครัวเค้าจะมีธุรกิจโรงแรมของครอบครัว มีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ชื่อว่า
“สอง” นามสมมติ
เป็นพนักงานลูกจ้างทำงานในโรงแรมนี้
วันหนึ่งเพื่อนเสรี ไปรับเจ้าแจ๊คที่บ้าน เพื่อจะพากันไปหาป๊าของเจ้าแจ๊คที่โรงแรมนี้
ในรถ ขณะเสรีขับรถมาเรื่อยๆเข้าใกล้ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่ง
แจ๊คทักเสรีขึ้นว่า
แจ๊ค : “คุณๆสองอยู่ตรงป้ายรถเมล์นี้ หยุดรับสองไปกับเราด้วยคุณ”
ด้วยความเป็นว่าที่เจ้าบ่าวที่ดี
เสรีชะลอรถเข้าไปใกล้ๆบริเวณที่
สองยืนอยู่ริมถนนตรงบริเวณป้ายรถเมล์นั้น
ทันทีที่รถยนต์มีจังหวะจอดได้สนิท
เจ้าแจ๊คปรับกระจกรถลง แล้วยื่นหน้าออกไปพูดกับสองว่า
แจ๊ค : “ไป ไปโรงแรมกัน”
พร้อมกวักมือชี้ให้ขี้นไปนั่งที่เบาะหลังในแบบที่
เสียงค่อนข้างดังสู้กับเสียงจราจรด้วยไรด้วย
สองตอบมาแทบจะทันทีว่า
สอง: “ครับ”
แล้วเปิดประตูรถเข้าไปนั่งลงที่เบาะหลังของรถ
แต่
.
.
เมื่อ2นาทีก่อนหน้านี้
ได้มีมนุษย์ป้าคนหนึ่งเป็นตัวละครร่วมอยู่ในเหตุการณ์นี้
ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้นับตั้งแต่เสรีเคลื่อนรถเข้ามาจอดใกล้ๆ
“สอง”
จนแจ๊คเริ่มพูดชวนสองขึ้นรถไปด้วยกัน ไปยังเป้าหมายคือที่ทำงานเดียวกัน
จนสองขึ้นรถมาแล้วปิดประตูรถในที่สุด
มนุษย์ป้าคนนี้ ทำหน้าแบบทำนองว่า
หื้ย……อะไรว่ะเด็กสาวสมัยนี้
อะไรว่ะมีชวนผู้ชายไปโรงแรมด้วย ทำหน้าแบบยี้สุดๆ
หน้าแกนี้เคืองเอามากๆ
กับเหตุการณ์ตอนนี้
แจ๊ค : “ไป ไปโรงแรมกัน”พร้อมกวักมือชี้ให้ขี้นไปนั่งที่เบาะหลังในแบบที่เสียงค่อนข้างดังสู้กับเสียงจราจรด้วยไรด้วย
สองตอบมาแทบจะทันทีว่า
สอง: “ครับ”แล้วจึงเปิดประตูรถเข้าไปนั่งลงที่เบาะหลังของรถ
เสรีมองเห็นอาการของมนุษย์ป้าคนนี้มาตั้งแต่ต้นจนจบ
คิดในใจ “ป้าแกเป็นอะไรของแก ว้…….า”
เสรีตั้งคำถามในใจ
แต่เมื่อคิดในมุมมองของป้า
ที่ป้าแกมองเห็น
“อ๋อๆๆๆๆ……..ๆ”
+++++++++++++++++++++++++++