บทนำ

 

ต้นแบบนักเขียนที่มีรูปแบบการเขียนที่ผมชื่นชอบ

มีอยู่ 3คน

1.เออร์เนส แฮมมิ่งเวย์ จากเรื่อง เฒ่าผจญทะเล

2.รงค์    วงศ์สวรรค์ จากเรื่อง สนิมสร้อย

3.สมคิด วรางกูล  จาก ล้มเหลว,พลิกชีวิต

แนวๆแบบประหยัดคำพูดไม่เวิ้นเว้อ

ไม่บรรยายแบบมากตัวอักษร

บรรยายมา 4-5หน้ากระดาษแล้ว แต่เรื่องตรงหน้าคือ 4วินาทีเอง

อย่าง ศรี บูรพา นั้นงดงามพริ้วไหวในแง่ศิลปะ

แต่ผมชอบเผด็จศึกไว

อย่างบัวขาว

อย่าง

ไซมึ้งชวยเสาะ สหายของ เล็กเซียวหง

แทงกระบี่เข้าอกตรงหัวใจคู่ต่อสู้

เลือดพุ่งกระจายเป็นกลีบบุปผา

มันต้องแบบนี้

ใช่

แม้เวลาในวรรณกรรมเป็นอนันต์

แต่ผมใจร้อน

ดูนักมวยต่อยกัน 12 ยก

เฝ้ารอไม่ไหว ใจมันทรมาน

ดู ไอ้ทิ้ง,จา พนม ในองค์บาก

สู้ชนะด้วยมวยไทยโบราณ

ผ่าน 50 คนใน 10นาที

ทันใจกว่า

ลุ้นไพ่ ก็ให้มันไวๆ

ไพ่อยู่ในมือเราแล้วเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว

ดูให้รู้ให้มันเสร็จๆไปดีกว่าไหม

ผมต้องมาทางนี้ มันใช่ทางกว่า

เมื่อถึงคราวที่เป็นไม้ใกล้ฝั่ง แล้ว

อยากจะเล่าะไรให้ใครฟัง

ดูเด็กรุ่นหลัง

อาการเหมือนออกจะน่ารำคาญมากกว่าอยากฟัง

รอบแรกสนุกดี

พอหลายรอบเข้าชักเบื่อ

งั้นไม่เล่าแล้ว เขียนให้อ่านเลยละกัน ไม่ต้องเหนื่อยเล่า

อ่านเอา

จะมีเรื่องอะไรที่น่าคิดถึง

คิดถึงแล้วยิ้มได้

สำหรับผม

คงไม่พ้นเรื่องในวัยเรียนตอนอยู่ในระดับอุดมศึกษา

เรื่องมันหลากหลายกว่า

สีสันมากกว่า

ไม่ว่าอะไรก็ไม่คิดถือสากัน

เอาเฮ

เอาฮา

เข้าว่า

มีคนกล่าวว่าช่วงชีวิตใน มหา’ลัย คือช่วงที่มีความสุขที่สุด

มีกิจกรรมให้ร่วมกันทำ

มีงบฯให้ทำฟรี จาก มหา’ลัย

มีรุ่นพี่เป็นที่ปรึกษา ผลจึงออกมาดีเสมอ

แม้ต่อให้

ทำได้ดีหรือไม่ดี

นั่นคือ การเรียนรู้ทั้งสิ้น

จงทำช่วงนี้ให้ดี

สนุกกับช่วงนี้ไว้ (อยากทำอะไร ทำเลย )

ระลึกถึงยามใด

ยิ้มได้คนเดียวเสมอ

อยากได้แบบอย่างที่ดีใช่ไหม?

ง่ายมาก

แค่ให้ทำตรงกันข้ามกันบุคคลที่เขียนถึงเหล่านี้

หรือ

เลือกแต่สิ่งที่ดีๆนำไปประยุกต์ใช้ให้เหมาะสม

เนื้อหาที่กล่าวถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งในแต่ละบทนี้

เป็นเรื่องจริงจากความทรงจำย้อนหลังไปเมื่อ 30 ปีก่อน

เพิ่งว่างมีเวลาหรือพอจะหาเวลาให้เขียนถึงได้

เขียนร่างลงสมุด,ทยอยพิมพ์เก็บ,ทยอยโพสลงBlog=watcharapong.net

อาจมีบางส่วนที่คลาดเคลื่อนไปบ้าง จากข้อเท็จจริง(แต่น้อยมาก)

ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาจะลบหลู่หรือล่วงเกินใดๆ

เพียงอยากจะบันทึกไว้

เป็นเรื่องจากความทรงจำเท่าที่จำได้

หากมีข้อผิดพลาดประการใดผู้เขียนขออภัยมาล่วงหน้า

ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

.

.

ใครไม่ให้อภัย ขอให้บ้านบึ้ม

ไม่ถูกหวย 20 ปี

และ หุ้นที่ซื้อไว้ไม่ขึ้นเลย 10 ปี

.

.

นะตะเอง#